ความหมายของคำว่า ' วสันต, วสันต์ '

ความหมายของคำว่า ' วสันต, วสันต์ '
วสันต, วสันต์ หมายถึง [วะสันตะ, วะสัน] น. ฤดูใบไม้ผลิในคำว่า ฤดูวสันต์, วสันตฤดูก็ว่า. (ป., ส.).

วสันตฤดู
น. ฤดูใบไม้ผลิ, ฤดูวสันต์ ก็ว่า.
วสันตวิษุวัต
(ดารา) น. จุดราตรีเสมอภาค ที่เมื่อดวงอาทิตย์โคจรไปถึงในราววันที่ ๒๑ มีนาคม, คู่กับ ศารทวิษุวัต.(อ. vernal equinox).
วสันตดิลก
[วะสันตะดิหฺลก] น. ชื่อฉันท์อย่างหนึ่ง บาทหนึ่งมี ๑๔ คํา เช่นช่อฟ้าก็เฟื้อยกลจะฟัด ดลฟากทิฆัมพรบราลีพิไลพิศบวร นภศูลสล้างลอย.(อิลราช).(ป., ส. วสนฺตติลก).
วสา
น. มันเหลว; ไข, นํ้ามัน. (ป., ส.).
วสี
น. ผู้ชํานะตนเอง, ผู้สํารวมอินทรีย์, ผู้ตัดกิเลสได้ดังใจ; ผู้ชํานาญ.(ป.).
วสุ
น. ทรัพย์, สมบัติ; ชื่อเทวดาหมู่หนึ่งมี ๘ องค์ด้วยกัน เป็นบริวารของพระอินทร์. (ป., ส.).
วสุธา
น. แผ่นดิน, พื้นดิน. (ป., ส.).